به دوش کشیدن یعنی چه؟ منظور این است که:
- این روش در حوزه‌های مختلف و در تمام رده‌های سِنّی امکان پیاده شدن دارد. از تربیت کودک گرفته تا اشتغالات علمی و معرفتی و نیز امور رفتاری و سبک زندگی و حتی مسائل سلوکی فردی یا مسائل اجتماعی و سیاسی و حکومتی را در برمی‌گیرد
- در نگاه ابتدایی این روش بسیار ساده به نظر میرسد و چه بسا کسانی آنرا مذموم بدانند. ولی در همان حال در لایه‌ی پیچیده‌تری در تور آن گرفتار باشند! تحلیل تو از پیچیدگی و لایه‌های این روش چیست؟ چه مصادیقی برای این روش به ذهنت میرسد؟
اگر شما باشید کدام مدل برخورد با مخاطب را انتخاب میکنید؟
هيچ مادر مهربانى، بچههاى عزيزش را هميشه به بغل نمىكشد، كه اينكار با محبّت او سازگار نيست. بچهها تا حركت نكنند و سينه بر خاك نكشند و زمين نخورند و درگير نشوند، نمىآموزند و به جايى نمىرسند و راه رفتن را فراموش مىنمايند. كجاست چشمى كه محبّت مادر را در همين واگذاشتنها و نظارتها ببيند و نشانههاى لطف و تدبير را در همين تكليفها و بلاءها و محروميتها بشناسد؟
مربى نبايد كودكان را بغل كند و راه ببرد، نبايد خودش به جاى ایشان ببيند و تصميم بگيرد و تصميماتش را به آنها تزريق كند و تحميل كند. بايد به متربیان راه رفتن ياد داد، بايد به آنها پا داد تا بدوند. وگرنه هنگام تنهايى، نه تنها نعش مىشوند و مىمانند بلكه همچون بچههاى لوس كه بغلى شدهاند، همين كه زمينشان بگذارى نق مىزنند و دراز مىشوند و مىخوابند.
پول و امكانات و حمايت و توجه، مشكل را حل نمىكند؛ چون نشاط و رضايت مشكل ما نيست كه بارورى و شكوفايى مطلوب است. اينها بايد با مشكلات برخورد داشته باشند.
اين تنها كافى نيست كه ما را به صدقه ببندند و اينگونه بىنياز كنند. كه اين فايدهاى ندارد. چرا که جوشش، بهتر از بخشش است. بهتر اين است كه ما را با روشها و حرفهها آشنا كنند.
مادام كه طرف شخصيت نگرفته و با چشم و مغز ديگران كار مىكند، جرأت حركت نخواهد داشت. كسانى كه حرکت نمی‌کنند و پاها و استعدادهاى خودشان را فلج كرده‌اند، در همان حدّ مىمانند و خُلود براى آنها يك مسأله طبيعى است. كسى كه از پاهايى كه به او دادهاند، استفاده نكرده و حركت نكرده باشد، قطعاً مىماند. اینها در واقع به خودشان ظلم می‌کنند.